Δύσκολο πράμα η φατριά του ανθρώπου. Σε βλέπει σαν εξάρτημα, σε δουλεύει σαν ακόμα ένα γρανάζι και όταν ο χρόνος το φέρει να μην είσαι πια χρήσιμος, απλά σε πετάει. Και σύ; Γονατισμένος στην γωνιά αυτού του δρόμου ορέγεσαι τις μέρες που πέρασες να αρμενίζεις τα πέλαγα της ζωής με το κεφάλι σου ψηλά και τους ανθρώπους αγκαλιά σου. Πάνε όμως αυτά ,ξεμπάρκαρες για τα καλά. Αυτή η γωνιά του δρόμου είναι τώρα η μόνη σου Αργό. Και όμως ακόμα ελπίζεις πως μια μέρα η «γης» θα αλλάξει. Ξεμωραμένε φίλε μου. Πόσες φορές να σου πώ, το πλοίο αυτό έχει σαλπάρει. Πηγαίνει ευθεία χωρίς να βλέπει, χωρίς να νοιάζεται για αυτά τα μαύρα βράχια της καταστροφής. Και είναι μπροστά του. Και εσύ; Του στέλνεις γλάρους ζωσμένους με τον λευκό μανδύα. Προειδοποίηση πως το κακό δεν είναι μακριά. Μιλάς μόνος σου όμως φίλε μου και οι γλάροι σου δεν έχουν άλλη υπομονή. Και εσύ τι; Βλέπει προς την θάλασσα ο δρόμος και είναι ωραία. Ε και; Θα περιμένεις εδώ;
-«Σωστά, εγώ τι; Θα περιμένω εδώ;»
Εσύ θα σηκωθείς και πάλι. Θα χαϊδέψεις τους γλάρους και θα τους στείλεις στην θάλασσα να αρμενίσουν. Και αφού πλυθείς και ξυριστείς θα λαδώσεις και πάλι την «μηχανή» σου και θα βγεις ξανά να περπατήσεις στο μονοπάτι της ζωής. Και μην λογιέσαι πως είσαι μόνος σ’ αυτό το μονοπάτι. Ανθρώπους έχει πολλούς δίπλα σου φτάνει να ανοίξεις τα μάτια σου και να δεις. Και όταν με επιτυχία τον κόσμο ξανά αρμενίσεις, σε νέες θάλασσες και Ωκεανούς. Ποτέ σου μην ξεχάσεις όσα πέρασες. Και αν δεις δυο χέρια ζεστά μην διστάσεις να τα πάρεις μαζί σου. Για μια αγκαλιά και ένα χαμόγελο ζούμε σε αυτή την γη. Τότε ίσως μέσα σ’ αυτά τα χέρια θα καταλάβεις πως είναι στα δικιά σου η Ζωή.
-«και αν δω το πλοίο το τσακισμένο πάνω στους βράχους;»
Ποτέ σου μην γελάσεις. Ποτέ σου πίσω μην στραφείς. Δώσ’ τους μονάχα το χέρι για να ζήσουν και θύμισε τους πως για πάντα θα τους είσαι ευγνώμον. Όχι που σε ξέχασαν, σε απαρνήθηκαν, σε πλήγωσαν και σε ένοιωσαν μικρό. Μόνο για τούτο να θυμάσαι, με την μικρότητα τους σου δείξαν πως είσαι δυνατότερος από όλους τους μαζί. Και όταν στο τέλος του δρόμου θα κοιτάξεις πίσω όλοι στην θάλασσα θα ναι θαμμένοι. Και εσύ; Μέσα στο όνειρο σου θα σιγοσβήνεις καθώς το πλοίο θα αρμενίζει σε αυτές τις ξεχασμένες θάλασσες του στοχασμού.
